Wrzesień obdarowywano już różnymi tytułami: był miesiącem trzeźwości, świadomości chorób nowotworowych narządów wszelakich, a nawet miesiącem… networkingu. Ten miniony dla naszego środowiska okazał się… miesiącem zamieszania. Jego początek zdominowały dylematy: podpisywać deklaracje lojalności warunkujące podwyżkę wynagrodzeń, czy nie podpisywać, a jeśli podpisywać – to w jakiej formie. To kolejne zamieszanie zafundowali nam oczywiście nasi rządzący „ustawą podwyżkową”. I choć prezes NRL uzgodnił z ministrem wzór oświadczenia, który zawisł na stronach wszystkich izb, okazało się, że… było to nieoficjalne uzgodnienie. Niejasności wynikających z ogólnych zapisów ustawy jest tak wiele, że do końca nie wiadomo, co z tych oświadczeń i samej zmiany wynika. Pamiętajmy jednak, że jeśli coś oświadczamy, to niech to będzie zgodne z prawdą, a dyrektorzy niech się martwią, co z tymi deklaracjami robić. Bardzo trudno dziś ocenić, jak ten „podwyżkowy” proces wpłynie na system opieki zdrowotnej w Polsce. W związku z ogromnym zamieszaniem, jaki powstał w wyniku ostatniej nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, jedyną sensowną drogą dochodzenia prawdy są zapytania do twórców nowelizacji. Nasz dział prawny zbiera wszelkie uwagi i wątpliwości, i natychmiast przesyła je ustaloną drogą do Ministerstwa Zdrowia.
Pomysł zatrudniania lekarzy ze Wschodu w polskich placówkach medycznych wraca jak bumerang. W publicznych dyskusjach wiele mówi się o brakach kadrowych, znacznie mniej o kształceniu lekarzy po obu stronach granicy. Podczas wakacyjnych praktyk w DCO poznałam lek. Yevheniiego Kostiuchenkę. Odbyliśmy niejedną rozmowę nt. polskiego i ukraińskiego systemu edukacji. Poniżej „esencja” naszych wielogodzinnych dyskusji.
Na Ukrainie jest 29 specjalizacji podstawowych, po nich można zostać specjalistą w dziedzinach szczegółowych. Najdłuższe szkolenie trwa 3 lata. Należą do nich: ginekologia i położnictwo, chirurgia ogólna, neurochirurgia oraz chirurgia dziecięca. Interna oraz pediatria trwają po 22 miesiące. Przykładowo, żeby zostać kardiologiem, trzeba się jeszcze dodatkowo szkolić przez 3 miesiące. Specjalizację z anestezjologii i intensywnej terapii odbywa się również w 2 lata, a z onkologii w 1,5 roku. Po tym czasie otrzymuje się tytuł specjalisty, ale nauka się na tym nie kończy.
Nasi medycy udzielają więcej konsultacji i świadczeń zdrowotnych niż ich koledzy w innych krajach europejskich (7,1 konsultacji na obywatela na rok, przy średniej dla krajów OECD wynoszącej 6,6 – dane OECD z 2015 roku).
Otwartym pytaniem pozostaje także kwestia przygotowywanych ułatwień zatrudniania lekarzy obcokrajowców w sytuacji, gdy polscy lekarze mają niekiedy spore trudności z uzyskaniem pracy w wymarzonej przez siebie specjalizacji lub preferowanym ośrodku klinicznym. Czy takie postępowanie decydentów rzeczywiście można uznać za moralnie słuszne i strategicznie uzasadnione?
W opinii przedstawicieli Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy wątpliwa jest już sama diagnoza deficytu lekarzy w Polsce – podstawowy problem stanowi, ich zdaniem z gruntu nielogiczny, system opieki zdrowotnej (…).
Polska ma jeden z najniższych w Europie wskaźników liczby praktykujących lekarzy na tysiąc mieszkańców. Niektórzy specjaliści z zagranicy zamierzający podjąć u nas pracę twierdzą, że mają do niej utrudniony dostęp. Zatrudnianie lekarzy obcokrajowców wzbudza wiele emocji, ma swoich zwolenników i oponentów. Eksperci jednak ostrzegają: Polsce grozi luka pokoleniowa w grupie osób wykonujących zawód lekarza. Być może tak znaczna, że nawet lekarze z zagranicy nie będą w stanie jej wypełnić.
Zapowiedzi Ministerstwa Zdrowia dotyczące ułatwienia lekarzom spoza UE wykonywania zawodu w Polsce nie budzą we mnie entuzjazmu. Wprawdzie jestem osobą o poglądach liberalnych, ceniącą wolność i przeciwną wszelkim ograniczeniom, uważam jednak, że zawód lekarza jako zawód wyjątkowy, zawód zaufania publicznego, wymaga szczególnych regulacji dotyczących prawa do jego wykonywania.
Bezpłatne badania profilaktyczne, porady specjalistów, edukacja prozdrowotna, gry i zabawy dla dzieci, warsztaty plastyczne, gra terenowa, degustacje ekologicznych produktów, warsztaty kulinarne, prezentacje programów terapeutycznych, porady dietetyczne, warsztaty z pierwszej pomocy – takie atrakcje czekały na wrocławian w przedostatni weekend września. Wszystko to 22-23 września, w ramach XII Wrocławskich Dni Promocji Zdrowia. Na Wyspie Słodowej nie mogło zabraknąć i nas.
Ja wybrałam specjalizację w kraju, kilka tygodni temu podpisałam tzw. „bon patriotyczny” i z pełnym przekonaniem informuję, że nigdzie się nie wybieram.
Wolę zostać i próbować naprawić system. A Ty?
Jeszcze zanim zaczęłam studia, ale gdy byłam już pewna, że wybiorę medycynę, wiele osób pytało mnie, czy chcę zostać w kraju, czy też rozważam wyjazd za granicę. Kilka miesięcy temu zaczęłam specjalizację. Od pierwszego pytania o ewentualną chęć emigracji minęło już 9 lat, mimo to pytanie wraca jak bumerang. Zawsze odpowiadałam z całą stanowczością, że nigdzie się nie wybieram, że Polska jest moim domem i to tu jest moje miejsce.
8 września 2018 r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 września 2018 r. w sprawie określenia priorytetowych dziedzin medycyny, opublikowane w Dz. U. z 2018 r., poz. 1738.
Od 1 lipca 2018 r. za priorytetowe dziedziny medycyny uznawane są:
Łączymy siły, będziemy walczyć. Pierwszy zabieg elektrochemioterapii w DCO
Pierwszy w naszym regionie zabieg elektrochemioterapii przeprowadził 4 września 2018 r. w Dolnośląskim Centrum Onkologii zespół pod przewodnictwem chirurgów onkologów: dr. n. med. Marcina Zdzienickiego z Centrum Onkologii w Warszawie i dr. n. med. Marcina Ziętka z DCO. Poddali zabiegowi troje pacjentów chorujących na czerniaka i w ciągu najbliższych dwóch miesięcy można się spodziewać udokumentowania efektów nowo zastosowanej metody. O zastosowaniu i działaniu elektrochemioterapii oraz nadziejach w niej pokładanych z dr. n. med. Marcinem Ziętkiem rozmawia Aleksandra Solarewicz.
Ratownictwo medyczne i akcje humanitarne w czasie zagranicznych misji – wczoraj, dzisiaj i jutro
Data konferencji nie została wybrana przypadkowo
Każdemu Polakowi 1 września kojarzy się z wybuchem II wojny światowej i zbrojną napaścią Niemiec na nasz kraj. Przez blisko 6 lat okupant pustoszył systematycznie tysiące miast i wsi, pozostawiając cały kraj w gruzach i odbierając życie milionom istnień. Po przeszło 70 latach ponownie obserwować możemy tak dramatyczny bieg wydarzeń w Syrii czy Afganistanie.
– To awangarda w skali Polski – mówiła o powstałym we Wrocławiu Centrum Urazowym dla Dzieci minister Józefa Szczurek-Żelazko. Profesor Jan Godziński podkreślał, że nie oznacza ono stworzenia nowego bytu, ale kontynuację działalności na zmodyfikowanych zasadach. – To tak, jakbyśmy w komputer wgrali nowy program – wyjaśniał.
W związku z wejściem w życie 25 maja 2018 r. Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych, którą stosuje się do ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w zakresie określonym w przepisach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) RODO, lekarz, lekarz dentysta prowadzący indywidualną praktykę jest zobowiązany do działań określonych poniżej.
Dzień dobry, jestem lekarzem Dolnośląskiej Izby Lekarskiej. Chciałem podzielić się z państwem moim komentarzem odnośnie rozpoczynającego się dzisiaj protestu głodowego lekarzy. Piszę to, o czym wszyscy wiemy. Ale może zechcą to państwo udostępnić.
Polska Opieka Zdrowotna umiera!
Dzisiejszy dzień uważam za symboliczny początek agonii polskiego systemu opieki zdrowotnej. Dzień, w którym lekarze rezydenci, wspierani przez swoich starszych kolegów rozpoczynają strajk głodowy. W cywilizowanym kraju, w którym rząd praktycznie codziennie w telewizji publicznej chwali się szybkim wzrostem gospodarczym, spadkiem zadłużenia, młodzi lekarze zaczynają głodówkę. Od razu widać rażący kontrast. Między tym jak rząd by chciał, żeby było, a jak jest naprawdę. Systemu opieki zdrowotnej w Polsce nie da się uzdrowić stosując sieci, pakiety, programy rozwojowe i inne dziwne idee, które tylko mydlą oczy. Jest tylko jedna rzecz, która może go uzdrowić. Ale najpierw zastanówmy się nad najważniejszym. Czego pragną pacjenci?
Oddział Chirurgii Dziecięcej Dolnośląskiego Szpitala Specjalistycznego im. T. Marciniaka we Wrocławiu Centrum Medycyny Ratunkowej
Tekst: Jan Klempous
Oddział Chirurgii Dziecięcej Dolnośląskiego Szpitala Specjalistycznego im. T. Marciniaka we Wrocławiu powstał na bazie 42-łóżkowego oddziału chirurgii dziecięcej Szpitala im. L. Rydygiera we Wrocławiu. Po wygaśnięciu epidemii ospy prawdziwej we Wrocławiu oddział ten wraz z całym personelem lekarsko-pielęgniarskim i pielęgniarkami bloku operacyjnego przeniesiony został we wrześniu 1963 do organizującego się Szpitala Specjalistycznego im. T. Marciniaka we Wrocławiu przy ul. Traugutta 116. Szpital umieszczony został w budynkach zajmowanych uprzednio przez szpital wojskowy, który pod nową nazwą jako IV Garnizonowy Szpital Wojskowy został przeniesiony do nowego budynku przy ul. Weigla. Ten 42-łóżkowy oddział chirurgii dziecięcej zwany Drugim Oddziałem Chirurgii Dziecięcej został rozlokowany w budynku B na drugim piętrze i był pierwszym otwartym oddziałem szpitalnym. Pierwszym ordynatorem do 1970 była dr M. Jasińska.
W sierpniowo-wrześniowym wydaniu „Medium”, w rubryce Pro memoria, śp. Adamowi Pokryszko przypisaliśmy błędne nazwisko, za co serdecznie przepraszamy Żonę dr n. med. Alicję Kostecką-Pokryszko i Rodzinę Zmarłego. W błąd, który niechybnie skorygujemy, wprowadziła nas nieumyślnie jedna z osób będąca autorką kondolencji.
