Aktualności

System ochrony zdrowia w naszym kraju przechodzi przez najważniejszy stress-test w swojej historii. Od jego efektów zależy przyszłość całego sektora zdrowia w Polsce, zarówno w perspektywie krótkoterminowej, jak i długookresowej. Jednocześnie pandemia obnaża bezlitośnie najbardziej nabrzmiałe bolączki organizacyjne całego systemu. Ale i daje niepowtarzalną szansę do odważnych działań wzmacniających jego funkcje w czasie kryzysu epidemicznego. Działań, czyli konkretnych decyzji w miejsce dobrze brzmiących, lecz na ogół mało skutecznych deklaracji.

Pandemia wciąż ma się dobrze. Tysiące ludzi w naszym kraju choruje, setki tysięcy przebywa na kwarantannie, codziennie słyszymy o kolejnych zgonach. Ograniczenia związane z pracą, nauką czy podróżowaniem to nasza obecna rzeczywistość. Nic dziwnego, że świat z niecierpliwością czeka na skuteczną szczepionkę. I w takich oto realiach wciąż zdarzają się w naszych gabinetach pacjenci kwestionujący powagę sytuacji, wyrażający zdanie, że pandemia jest wynikiem medialnej zmowy, wirus SARS-CoV-2 niczym nie różni się od wirusów grypy, a szczepienia (jeśli już będą) tak naprawdę nie mają większego sensu. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego tak wiele osób wciąż wyraża podobne zdanie? Dlaczego znajdują się osoby kwestionujące konieczność szczepień obowiązkowych i odmawiają szczepienia swoich dzieci? Dlaczego tak trudno jest ich przekonać do zmiany zdania?

Działający na granicy wytrzymałości system ochrony zdrowia, rekordowe dzienne liczby zakażeń, przeciążone laboratoria, pacjenci oczekujący na wynik po kilka dni, szpitale drżące o personel i lekarze POZ z perspektywą nakazu pracy na oddziałach zakaźnych. Tak w dużym skrócie wygląda aktualna sytuacja pandemiczna.

Pandemia SARS-CoV-2 rozchwiała systemy opieki zdrowotnej na całym świecie, utrudniając diagnostykę, kontrolę i leczenie chorób podstawowych oraz przewlekłych. Choroby układu oddechowego stanowią jedną z głównych grup schorzeń predysponujących do ciężkiego przebiegu koronawirusa. 19 listopada przypada Światowy Dzień Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc (POChP), wskazywanej jako czwarta najczęstsza przyczyna zgonów na świecie. W Polsce na POChP cierpi ponad 2 mln ludzi. Z jakimi problemami mierzą się obecnie chorzy i pulmonolodzy? Jak przebiega diagnostyka i leczenie osób przewlekle chorych? O powyższych kwestiach, bieżącej sytuacji i perspektywach na przyszłość opowiada prof. dr hab. n. med. Renata Jankowska, wojewódzki konsultant ds. chorób płuc.

Pacjent skierował skargę do podmiotu wykonującego działalność leczniczą, w którym Ty – lekarko lub lekarzu – udzielasz świadczeń zdrowotnych. Skarga dotyczy zrealizowanej przez Ciebie usługi medycznej. Wskutek takiej czy innej drogi tejże skargi zwraca się do Ciebie Temida. Na wstępie jest to radca prawny podmiotu, dla którego pracujesz, firma ubezpieczeniowa, czasem prokurator. Czy naprawdę tego pierwszego nieszczęścia nie wystarczyło? Teraz musisz jeszcze walczyć z prawnikiem zadającym okropne pytania? A co on (lub ona) w ogóle wie?

Lęk, niepewność jutra, obawa o bezpieczeństwo swoje i bliskich w czasie epidemii sprawiają, że pogarsza się kondycja psychiczna wielu z nas. Dlatego zespół naukowy Katedry i Kliniki Psychiatrii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu od kilku miesięcy prowadzi intensywne badania związane z tym, jak wszystko to wpływa na nasze zdrowie. Pierwsze wynikające z nich wnioski, które już są formułowane, jak znalazł przydadzą się w czasie trwającej drugiej fali starcia z SARS-CoV-2.

Kameralnie, w maseczkach lub wirtualnie – tak rozpoczął się rok akademicki 2020/2021. O edukacji w cieniu koronawirusa z prof. dr hab. Agnieszką Piwowar, prorektor ds. studentów i dydaktyki UM we Wrocławiu rozmawia Magdalena Orlicz-Benedycka.

Jelita są cenne dla naszego zdrowia psychicznego i fizycznego – mówi prof. dr hab. Leszek Paradowski, przez 20 lat kierownik Katedry i Kliniki Gastroenterologii i Hepatologii, która obchodzi 50-lecie, były rektor wrocławskiej Akademii Medycznej, członek i były prezes Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii.

Cały świat walczy z COVID-19. Epidemia wpływa na różne sfery naszego życia. Swoje piętno odcisnęła także na edukacji. Jako że wirus rozprzestrzenia się drogą kropelkową, jednym z najważniejszych działań zapobiegających zakażeniu jest ograniczenie kontaktu z innymi ludźmi. Koniecznością stało się zdalne nauczanie. A skoro stało się powszechne, warto zastanowić się nad jego konsekwencjami zarówno pozytywnymi, jaki i negatywnymi – zrobimy to przyjmując perspektywę psychologa.

Żyjemy w dobie pandemii. Wynikający z zagrożenia i niepewności stres oraz uciążliwości dnia codziennego – maseczki, dystans społeczny, utrudniony dostęp do opieki zdrowotnej, kolejki, ograniczenia finansowe – wpływają także na relacje pomiędzy pacjentami i lekarzami. Obie strony mają mniej cierpliwości, łatwiej ulegają emocjom, częściej dochodzi do nieporozumień czy wzajemnych pretensji. A przecież nawet w normalnych (nieepidemicznych) warunkach rozmowy z pacjentami często nie są łatwe. Ponieważ wpływ na nie ma nie tylko choroba i tzw. „proza życia”, ale także różnice pomiędzy stronami: osobowościowe, kulturowe i pokoleniowe. W niniejszym artykule znajdziecie informacje, jak radzić sobie z tymi ostatnimi, a więc jak umiejętnie i efektywnie rozmawiać z dziećmi i młodzieżą.

Cesarskie cięcie, pierwotnie wykonywane w celu ratowania życia matki i dziecka, dziś stało się odpowiedzią na lęk przed bólem, a poprzez swoją planowość – pozornym gwarantem przewidywalności i bezpieczeństwa. Nie dziwi więc, że obecnie jest to najczęściej wykonywana operacja na świecie. Polska znajduje się w niechlubnej czołówce państw europejskich kończących poród metodą operacyjną. W 1994 roku odsetek cięć cesarskich wynosił 13,8%, a na początku wieku wzrósł do 23,1%. Dwie dekady później liczba ta niemalże się podwoiła – w 2018 roku cięcia cesarskie stanowiły 44,7% wszystkich porodów w Polsce. Mimo że we wskazaniach rekomendowanych przez Polskie Towarzystwo Ginekologiczne nie widnieje określenie CC „na życzenie”, nie sposób zaprzeczyć, że znaczny odsetek cięć wykonywany jest na prośbę matki. Najbardziej kontrowersyjnymi wskazaniami pozapołożniczymi są wskazania psychiatryczne, głównie lęk przed porodem. Tokofobia, jako wcześniej nieobserwowane zjawisko, staje się istotnym problemem wśród ciężarnych kobiet, głównie pierworódek. Zważywszy na zalecenia WHO odnośnie do cięć cesarskich (10-15%), sytuacja…

Zazwyczaj w starciu z wirusem SARS-CoV-2 młode organizmy radzą sobie znacznie lepiej niż dojrzałe. Nie znaczy to jednak, że są zupełnie bezpieczne. Naukowcy uważnie przyglądają się niewyjaśnionym do końca (nieraz odległym) powiązaniom infekcji wywołanej koronawirusem z chorobą Kawasaki u dzieci do 5. roku życia i zespołem wieloukładowej odpowiedzi zapalnej u trochę starszych i nastolatków.

Zastrzyk ratujący życie i wskrzeszający nadzieję przyjmuje już ponad 60. Dolnoślązaków chorych na rdzeniowy zanik mięśni. Dzięki udziałowi w ministerialnym programie lekowym SMA mają szansę na powstrzymanie nieuleczalnej do niedawna choroby, a niektórzy – na znaczną poprawę stanu zdrowia. – Ten program jest wielkim sukcesem przede wszystkim dorosłych pacjentów i rodziców dzieci na to cierpiących – podkreśla dr hab. Magdalena Koszewicz z Katedry i Kliniki Neurologii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu.

Epidemia koronawirusa wywróciła cały świat do góry nogami. Ich świat szczególnie, bo przecież dzieci pod opieką hospicjum są szczególnie narażone na różnego rodzaju infekcje wirusowe. Na początku pojawił się lęk, stres i chaos informacyjny. Zarówno wśród rodzin pacjentów, jak i wśród lekarzy. Ale, że są silni i wprawieni w boju, nie załamali rąk, tylko opracowali nowy plan działania i z jeszcze większą siłą ruszyli do walki z nowym wrogiem. O pracy w hospicjum dla dzieci w czasie COVID-19 pisze Robert Migdał.

O jesiennej strategii walki z koronawirusem z dr. n. med. Pawłem Wróblewskim, prezesem Dolnośląskiej Rady Lekarskiej i dyrektorem Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej we Wrocławiu, rozmawia Agata Grzelińska.

Sezon grypowy połączony z nową falą pandemii COVID-19 oraz kłopoty wynikające z wprowadzenia jesiennej strategii walki z koronawirusem, a do tego lęk pacjentów przed wizytami w przychodni – wrzesień 2020 to w gabinetach POZ czas dużego stresu i trudnych wyzwań. Październik przynosi zmiany w wytycznych i chęć do wspólnego działania.