Halina Pawiłowska (1925-2023)

Halina Pawiłowska urodziła się 27 sierpnia 1925 r. w Wilnie. W lipcu 1946 r. w ramach tzw. repatriacji osiedliła się – wraz z rodziną – we Wrocławiu. W lutym 1947 r. rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki. Po otrzymaniu dyplomu lekarza stomatologa, we wrześniu 1951 r. podjęła pracę w Katedrze Stomatologii Zachowawczej Akademii Medycznej, początkowo jako asystent, a od 1964 r. jako adiunkt. W Akademii Medycznej dr Halina Pawiłowska pracowała na etacie naukowo-dydaktycznym łącznie 34 lata. Potem przez kolejne osiem lat pełniła te same obowiązki, ale jako pracownik Państwowego Szpitala Klinicznego.

Praca doktorska, której promotorem był prof. Ignacy Pietrzycki, pt. Aktywność cholinesterazy surowicy krwi w chorobach przyzębia, otworzyła nurt badań, któremu dr Pawiłowska poświęciła następne dziewięć publikacji, z czego sześć samodzielnych, pozostałe zespołowe. Drugim obszarem zainteresowań naukowych dr Pawiłowskiej były właściwości biochemiczne śliny, co znalazło wyraz w 11 artykułach zespołowych i jednej publikacji samodzielnej. Wyniki badań prezentowała na licznych konferencjach w Polsce i poza nią (m.in. Hradec Kralove 1970, Drezno 1972). Jej dorobek naukowy to ponad 30 artykułów (w tym 18 – jako współautorka) opublikowanych w „Czasopiśmie Stomatologicznym”, „Wrocławskiej Stomatologii” oraz „Polish Medical Journal”.  Była także autorką rozdziału w podręczniku Zagadnienia z zakresu stomatologii zachowawczej  pod redakcją naukową prof. Pietrzyckiego (1958).

Była wymagającym dydaktykiem, dbała o wysoki poziom zajęć, za co po latach odbierała liczne wyrazy wdzięczności i uznania od wielu lekarzy stomatologów, nad których edukacją czuwała. Jej skrupulatność oraz sumienność jako lekarza doceniali również liczni pacjenci. Dr Pawiłowska brała także czynny udział w szkoleniu podyplomowym lekarzy stomatologów w zakresie parodontologii i stomatologii zachowawczej oraz sprawowała opiekę nad lekarzami przygotowującymi się do egzaminów na specjalizację. W ramach pracy dydaktycznej podejmowała się opieki nad praktykami studenckimi (1977), kierowała także obozem naukowym (1969). W latach 1968-1970 pełniła funkcję sekretarza Rady Wydziału ds. Młodzieży.

Mimo licznych obowiązków naukowych i dydaktycznych znajdowała czas na pracę społeczną, aktywnie działała w Polskim Towarzystwie Stomatologicznym. W PTS pełniła liczne funkcje, m.in. sekretarza Zarządu Głównego w latach 1977-1985, gdy zarząd Towarzystwa znajdował się we Wrocławiu. Była także skarbnikiem Oddziału Wrocławskiego Towarzystwa oraz sekretarzem redakcji „Wrocławskiej Stomatologii”. Wygłosiła ponad 30 referatów na posiedzeniach naukowych PTS we Wrocławiu i w innych miastach. Za zaangażowanie w działalność PTS przyznano Jej najpierw Srebrną (1972), a później Złotą (1975) Odznakę Honorowej Towarzystwa.

            Zasługi dr Pawiłowskiej zostały docenione. W 1969 r. otrzymała nagrodę naukową III stopnia Rektora AM we Wrocławiu za pracę nad aktywnością proteolityczną śliny; w 1971 r. Senat AM we Wrocławiu przyznał Jej Srebrną Odznakę Honorową „Academia Medica Wratislaviensis”, a w 1985 r. –  Złotą Odznakę. W 1975 r. uchwałą Rady Państwa za 20-letnią nienaganną pracę pedagogiczną otrzymała Złoty Krzyż Zasługi. W 1984 r.została odznaczona Medalem 40-lecia Polski Ludowej oraz w tym samym roku, za 30-letnią szczególnie wyróżniającą pracę dydaktyczno-wychowawczą – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Córka Jolanta Kawalec