W POMOCNYCH DŁONIACH

Szybki bieg rozpędzonego pociągu
ostro zgrzytają hamulce
wyją syreny
czy jeszcze jestem
prędzej prędzej prędzej

Przy stole ludzie w bieli
w ręku skalpele
wola walki pełna determinacja

Zapada mrok ogarnia wszystko
odjeżdżasz gdzieś
daleko poza horyzonty myślenia
uderzasz o brzegi rwących potoków
lecz nie samotnie już
Siostro pić!

Pomocne dłonie otaczają opieką
Będzie nowy dzień
tylko Dziś umyka gdzieś
wraca powoli, rozjaśnia się

Troską twarz znaczona
pochylonego nad cierpieniem
instrumenty chirurgiczne
mocno trzyma dłoń

Wraca do życia człowieczy sens.

Tadeusz Hołubowicz